METODOLOGIA ODKRYĆ W NAUKACH
PRZYRODNICZYCH I ŚCISŁYCH
WIZJA ASTRONOMII PLASTYCZNEJ
11. 1. HISTORIA MASY - WARTOŚCI
Pouczające jest porównanie biografii z kosmohistorią. Tutaj odpowiednikiem narodzin świadomości (początek szkoły) może być tzw. era Higgsa. Było to 1 pikosekundę (10-12s) po Wielkim Wybuchu. Wszechświat miał wtedy rozmiary 1 mld km i temperaturę 1015K.
Krystalizacji kosmosu związanej z jego przechłodzeniem i zmianą fazy odpowiada pra-krystalizacja drogi życiowej - pierwsze zainteresowania, zamiłowania, nawet ewentualne sukcesy, np. związane z nauką szkolną. To wszystko jest dla człowieka erą archaiczną , jeszcze przed integracją wstępną – odpowiednikiem ery pierwotnej nukleosyntezy.
Z samym problemem nadawania masy przez bozon Higgsa, to znaczy z alternatywą przeszłość-aktualność nadawania masy cząstkom (czyli wartości) są pewne problemy. Różnie to się na przykład interpretuje w literaturze. Sam poświęciłem sporo czasu na zebranie materiału na ten temat.
Pole Higgsa działało i działa w całym Wszechświecie. Nawet gdyby funkcjonowało jedynie „historycznie”, w erze archaicznej, reintegracji i akceleracji (psychologicznej bądź kosmologicznej – jako era tworzenia się określonych struktur aż do życia i rozumu włącznie), następuje nawiązanie do tego pola w formie progów twórczości. Jak pole to realizowane jest we Wszechświecie?
„Próżnia jest olbrzymim zbiornikiem ładunków oddziaływania słabego. Cząstki prawoskrętne, które nie mają ładunku słabego, absorbują go z próżni i stają się cząstkami lewoskrętnymi”. Podobnie cząstki lewoskrętne „stają się cząstkami prawoskrętnymi. Ponieważ pole Higgsa, ów wielki zbiornik ładunków słabych, obecne jest zawsze i wszędzie w przestrzeni (!! – TS), masy cząsteczek elementarnych generowane są przez cały czas we Wszechświecie (!! – TS).” (J. Lederman, C. Hill, s. 186).
Prawdę mówiąc, pisząc powyższy tekst, byłem w kłopocie – czy bozon Higgsa nadawał (13,75 mld lat temu), czy obecnie nadaje masę. Osoby, wybitni fizycy, z którymi rozmawiałem, wypowiadali się różnie (!!).
Ale w literaturze też są różne zdania na ten temat, np.: „kiedy inne cząstki oddziałują z polem Higgsa, powstaje efekt identyczny, jak gdyby miały masę” (B. Grządkowski), czy „chcemy (...) zmierzyć oddziaływanie cząstki Higgsa samej ze sobą. Będzie to istotny etap dalszego potwierdzenia realizacji mechanizmu nadawania masy” (prof. E. Richter-Wąs) itd., itd.
Ponieważ powyższy tekst ma charakter polemiczny, zdecydowałem się pozostawić to tak, jak sugeruje noblista fizyk L. Lederman, choć, zdaje się, nadawanie masy ma de facto znaczenie historyczne.
Tak więc z powyższym wiąże się określona interpretacja wzoru na masę (czyli wartość) mu = kuautnu (wskaźnik u oznacza ustrukturyzowanie), dotyczącego odcinka ery Higgsa. Teoria akceleracji obejmuje okres życia od ery integracji wstępnej (od wieku ok. 14-15 lat). Tu należy wziąć pod uwagę niektóre zjawiska ery archaicznej (wiek 6-14 lat).
Zatem sprawa „historia – aktualność” niezbyt wiele zmienia co do np. wzorów matematycznych – skoro i tak główne masy (a więc i wartości) cząstek (i atomów, ale też cząsteczek – i dalej) umiejscowione są w dalszych erach rozwoju (człowieka i kosmosu).
11. 2. KRYSTALIZACJE W ROZWOJU ROZUMU (I WSZECHŚWIATA)
Ponieważ ewolucja, rozwój kosmosu, Wszechświata, a więc i narodziny struktur, sprowadzają się do sekwencji przechłodzeń, polegają one na łamaniu symetrii. Tak odbywało się w historii i odbywa aktualnie.
Klasyczną postacią tego zjawiska jest tworzenie się jąder atomów w erze pierwotnej nukleosyntezy 1 sekundę po Wielkim Wybuchu, kiedy Wszechświat miał temperaturę 10 mldºC i rozmiary 10 lat świetlnych, oraz samych atomów w erze obfitości pierwiastków 200 sekund – 300000 lat po Wielkim Wybuchu, kiedy Wszechświat miał temperaturę 100 mlnºC – 2700ºC i rozmiary 10 tys. – 100 mln lat świetlnych.
Najpierw więc, 1 pikosekundę po Wielkim Wybuchu, rozdzieliło się oddziaływanie elektrosłabe na oddziaływania elektromagnetyczne i słabe, uruchamiając przez to mechanizm Higgsa i nadawając masy niektórym cząsteczkom. I tak już zostało.
Jednak podobny mechanizm pojawia się później - skoro kosmos dalej się ochładza. Żyjemy w pewnej łagodnej postaci epoki lodowcowej – w optymalnych temperaturach i sprzyjającym przedziale klimatycznym.
Bowiem od plejstocenu, 1,8 mln lat temu, (8ºC) występuje obniżenie temperatury. Wcześniej jeszcze, w epokach od kredy (142-65 mln lat temu) przez trzeciorzęd (od 65 mln lat temu) średnia temperatura globu zmieniała się , w eocenie ok. 50 mln lat temu osiągając nawet 28ºC. W okresach cieplejszych znikały czapy lodowcowe.
Akceleracja i hiper-akceleracja są zwieńczeniami krystalizacji pewnych ładów i tworzenia odkryć naukowych – struktur łamania symetrii. Nie inaczej prawdopodobnie jest w przypadku setiocywilizacji.
11. 3. PRZECHŁODZENIA KOSMICZNE A DRZEWO ODDZIAŁYWAŃ
Idea ewolucji kosmosu i związanych z nimi przechłodzeń – łamania symetrii ma swoje wcielenie w historii Ziemi. Wiąże się to zarazem z oddzielaniem się oddziaływań, a przez to z narodzinami określonych, odpowiednich struktur.
W historii geologicznej i biologicznej Ziemi w pierwotnej erze, hadeiku, ok. 4,4 mld lat temu, Ziemia była gorącym, rozpalonym globem. Pierwotna atmosfera Ziemi składała się z azotu, pary wodnej i dwutlenku węgla, oraz metanu, amoniaku, tlenku węgla, dwutlenku siarki i cyjanowodoru
Jednak ok. 4 mld lat temu temperatura ochłodziła się poniżej 100ºC. Powstała atmosfera beztlenowa, w końcu stwarzając strukturę wodną praoceanu. Było to niejako rozdzielenie się oddziaływań astrogeologicznych (megageologicznych) na geologiczne i hydrologiczne.
Potem pojawiło się na Ziemi życie. Było to niejako rozgałęzienie się oddziaływania hydrologicznego na ogólnohydrologiczne i biologiczne (ok. 3,8 – 2 mld lat temu).
Kolejnym, już znacznie późniejszym przechłodzeniem, był początek plejstocenu, ok. 1,8 mln lat temu, kiedy wraz z obniżeniem temperatury do 8ºC wyłoniły się z oddziaływania biologicznego oddziaływania ogólnobiologiczne i antropologiczne.
Kolonizacja globu opierała się (przechodząc w kolonizację kosmosu, opartą, wraz z postępem i rozwojem struktur akceleracyjnych) na zasiedlaniu najpierw chłodnej północy globu, potem emigracji ku mroźnej próżni przestrzeni kosmicznej. Zatem – i tu widać znaczenie przechłodzeń i rozgałęzienia oddziaływań – tu z antropologicznych na cywilizacyjno-pierwotne i cywilizacyjne.
Oddziaływanie cywilizacyjne w XX wieku zaczęło tworzyć oddziaływania, struktury cywilizacyjno-ziemskie i cywilizacyjno-kosmiczne. To zaczęło się tworzyć wcześniej jeszcze, od XVI i XVIII wieku, ery naukowo-technicznej i początków nauki, a więc i akceleracji, czemu towarzyszyło badanie kosmosu.
Można zaryzykować tezę, że w przyszłości oddziaływanie cywilizacyjno-kosmiczne rozdzieli się na oddziaływanie astronautyczne i bioastronomiczne; te ostatnie zaś wraz z dalszym zapuszczaniem się w głąb mroźnego kosmosu, zrodzi oddziaływanie ogólnobioastronomiczne i oddziaływanie setiologiczne (odkrycie setiocywilizacji).
Powyższy rysunek autora przedstawia jedno z wyzwań, idei i celów świata – eksplorację kosmosu. Tu widać powierzchnię i przyszłą obecność człowieka na obiekcie transneptunowym.
Niezwykły obiekt transneptunowy i jego księżyc
Materiały źródłowe:
B. Grządkowski, „Czy cząstka Higgsa została odkryta?”, www.fuw.edu.pl/bohdan/odkrycie cząstki Higgsa, Internet.
L. Lederman, C. Hill, „Dalej niż boska cząstka”, Prószyński i S-ka, Warszawa 2015.
M. Rees (kons. nauk.) i in., „Encyklopedia Wszechświat. Astronomia. Planety. Gwiazdy. Galaktyki. Mapy nieba”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
E. Richter-Wąs, "Wielki przełom w fizyce – odkrycie i badania cząstki Higgsa", Wykład inauguracyjny. Auditorium Maximum UJ, www.uj.edu.pl/documents/, Internet.
R. Southwood, „Historia życia. Od początków życia i dalej...”, Świat Książki, Warszawa 2004.
Tagi: akceleracja, łamanie symetrii, obiekt transneptunowy
Komentarze